Eerste week in Zuid-Afrika

Na een week in Zuid-Afrika te hebben geleefd wordt het toch wel eens tijd om iedereen in te lichten hoe het mij vergaat. Ik moet allereerst zeggen dat het leven in Zuid-Afrika me enorm bevalt. Alles gaat op een rustigere toon en iedereen neemt ook de tijd voor elkaar. Het weer valt vooralsnog een klein beetje tegen daar het de laatste 3 dagen veelal bewolkt is geweest, maar ze zeggen hier dat je dat om de 2 weken wel hebt omdat het zo dicht naast de oceaan ligt.

Het vertrek van Schiphol en het afscheid nemen van familie, vriendin en vrienden was erg hard, maar daarnaast had ik ook meteen een doel voor ogen en een uitdaging. Ik zag alleen tegen de vlucht op, omdat ik pas aan het einde van de volgende dag zou aankomen. De vlucht bleek ook erg zwaar te zijn. Vooral de 10 uur lange vlucht van London naar Johannesburg, wat ze ook wel Joberg noemen. Eenmaal aangekomen in Port Elizabeth, PE genoemd, werden we hartelijk ontvangen door iemand van de Nelson Mandela Metropolitan University. Daar bleek ik, samen met twee andere Nederlandse medestudenten, niet de enige te zijn die zou worden opgehaald van het vliegveld door de universiteit. Met een groep van ongeveer 12 mensen vertrokken we per bus naar ons hotel, alvorens eerst even kennis met elkaar gemaakt te hebben natuurlijk.

Het hotel bleek fantastisch te zijn. Een enorme kamer, een enorm bed en een magistraal uitzicht over de Indische oceaan. Dat kon eigenlijk niet beter. Die woensdag en donderdag was het vooral uitrusten. We zijn met meerdere internationale studenten naar de supermarkt en naar het strand gegaan. Tevens hebben we voor een deel de stad verkend d.m.v. een taxi, en zijn we ook nog wat gaan drinken in een café naast de oceaan. Het belangrijkste was dat je eerst al je spullen kocht die je nodig had om hier te kunnen leven zoals bekers, glazen en borden en natuurlijk ook eten en drinken.

Vrijdag vertrokken we voor een weekend naar Tsitsikamma National Park met ongeveer 100 internationale studenten. De vrijdagmiddag was eigenlijk al weg voordat we aankwamen in Tsitsikamma omdat de bus veel te laat arriveerde. Die avond heb ik met nog meer internationale studenten kennis gemaakt, wat natuurlijk goed is voor je connecties hier in Zuid-Afrika. Ik moet overigens zeggen dat het aantal mensen in je 'vriendenkring' enorm snel toeneemt aangezien iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft en iedereen zich met elkaar verbonden voelt. Je spreekt elkaar erg snel aan, wat natuurlijk heel leuk is.

De volgende dag gingen we ziplinen met de groep tussen de kloven en boven een rivier. Het was echt onvoorstelbaar mooi, maar je ging meestal zo snel dat je niet alles zag. Dat was jammer. De tweede activiteit die op het programma stond was het bezoek aan het mooiste deel van het nationale park. Die omgeving naast de oceaan was prachtig. Na een rustige avond zijn we de volgende dag alweer met de bus naar het hotel gegaan.

Op maandag stond de orientatieweek op het programma. Na een introductie en een rondleiding over de campus gingen we met een grote groep naar de rugbywedstrijd van het universiteitsteam kijken. Het scheen dat er ongeveer 10.000 mensen op af waren gekomen. Dat zegt wel iets over de grootte van zo'n evenement. Het was een hele nieuwe ervaring, maar doordat de regels op sommige momenten voor de meeste mensen niet erg bekend waren gingen we na één helft al terug naar het hotel. Na gedoucht te hebben, zijn we doorgegaan naar Barney's. Dat is het café waar ik eerder ook al tweemaal was geweest dus ik wist hoe het eruit zag, maar op de momenten dat ik er was was het relatief rustig. Nu was het echter compleet stampvol met rugbyspelers, fans en mensen van de universiteit. Met een uitzicht over het strand en de oceaan was dit heel erg indrukwekkend.

Mijn orientatieweek is momenteel nog steeds gaande. De afgelopen dagen bestonden vooral uit het doen van activiteiten op de universiteit, het kiezen van vakken en het verzorgen van mijn medical aid. Dat moet natuurlijk ook allemaal gebeuren!